martingale systemen
In de wereld van het moneymanagement en het daaraan verwante wereldje van het (beroeps-) gokken komen we de martingale systemen tegen.
Men onderscheidt Piramide omhoog/omlaag of Martingale normaal/omgekeerd.
In een Martingale systeem riskeer je na een verlies een grotere (bv. 2x) inzet dan na winst.
Als er na een verlies weer een verlies volgt, wordt je inzet weer verdubbeld en is dan dus 4x de oorspronkelijke inzet.
De gedachte hierachter is dat er altijd een punt van ommekeer komt voor iemands pech en ook wel dat de kans dat je het zoveel keer mis hebt steeds kleiner wordt.
Stel we kunnen gokken op rood of zwart.
De kans op rood of zwart = 50% De kans op 2x rood = 25% De kans op 3x rood = 12,5% De kans op 4x rood = 6,25% De kansen zouden daarmee in theorie steeds gunstiger voor je worden: De kans dat je het vier keer achter elkaar fout hebt is maar 6,25%.
De Martingale zou theoretisch al je verliezen compenseren.
Tenzij je tegen de limiet van het casino of van je eigen portemonnee oploopt, dan is het klaar met de martingale techniek.
In principe gaat het om het variëren van het aantal units afhankelijk van de laatste transactie.
(Onder een unit kan verstaan worden: een vast bedrag bv €10000, een aantal aandelen bv 100 stuks of opties bv 3 etc.)
Een belegger kan ervoor kiezen zijn positie te verdubbelen na een verlies in de hoop zijn verliezen terug te verdienen of om alleen na een winnende transactie de inzet te verdubbelen om de mogelijkheden van het systeem te maximaliseren.
Dit kan een erg effectieve moneymanagement techniek zijn.
Het werkt echter alleen bij bepaalde systemen.
Men kan soms met gewoon proberen (een tijdlang) succes bereiken.
Financieel maar ook emotioneel (bij een groter aantal verliezen achterelkaar) stelt deze methode de gebruiker zeer op de proef.
Om deze techniek echt effectief te gebruiken, moet men de Z-SCORE van het systeem kennen.
De Z-score vertelt de belegger of er in de testserie (=resultaten van (theoretisch)gebruik van een beleggingssysteem) een afhankelijkheid is tussen de winnende en de verliezende transacties.
Is de afwisseling winnaars/verliezers groter of kleiner dan hetgeen statistisch verwacht mocht worden.
Men wil de kans inschatten of de volgende transactie een winnaar of verliezer zal zijn.
Als de belegger het verband kent tussen de opeenvolgende signalen (transacties) (=Z-score) kan hij zijn systeem correct gebruiken.
Zonder deze informatie, zijn de beleggers niet in staat om het te lopen risico met deze moneymanagement methode voor de volgende transactie juist in te schatten.
Het is dan ook erg belangrijk om de Z-SCORE en betrouwbaarheidsgrenzen van een systeem te kennen, alvorens Pyramide of Martingale toe te passen!! Deze moneymanagement techniek kan wonderen doen voor een systeem, dat voldoet aan de Z-score vereisten.
De grote kracht van de techniek is, dat zij de belegger in staat stelt om de risico/opbrengst verhouding (risk/reward ratio) te maximaliseren als de kansen goed lijken en onderwijl het risico juist ook beperkt bij "lage kans" situaties.
Het resultaat is dat het tegoed substantieel sneller kan groeien zonder toename van het algehele risico.
Er zijn 2 manieren waarop transacties in een systeem van elkaar kunnen afhangen:
1. Winnaars en verliezers komen achterelkaar in series (meerdere winnaars, dan weer meerdere verliezers).
Dan kan men na een winnende transactie b.v. de inzet verdubbelen of na verlies halveren.
2. Ook kunnen de resultaten juist afwisselen. Winnaar volgt meestal op verliezer en omgekeerd.
Er zijn minder series winnaars of verliezers achter elkaar, dan men statistisch zou verwachten.
De belegger kan in dit geval na een verlies transactie zijn inzet verdubbelen, na winst halveren.
Een ander voordeel van deze moneymanagement techniek is, dat hij relatief gemakkelijk in de praktijk te brengen is.
Als een belegger eenmaal zijn pyramidebasis (is unitgrootte) heeft bepaald, is het gemakkelijk om telkens het aantal units te bepalen voor de volgende transactie, gebaseerd op het resultaat van de laatste transactie.
Het grote nadeel van deze techniek is , dat hij zeer gevoelig is voor optimaliseren, speciaal als de Z-score en betrouwbaarheidsgrenzen niet hoog genoeg zijn.
Deze techniek kan (in theorie) een verliezend systeem omzetten in een winnend systeem.
Echter ook het omgekeerde is mogelijk.
Test daarom altijd nog eerst (op een andere koersperiode) alvorens real time te gaan.
Het is gemakkelijk om waarden (voor de aantallen units) te vinden (achteraf), die in de historische test zeer goede resultaten opleverden.
Bij de toepassing in de werkelijkheid (real time) blijken er dan toch verliezen op te treden.
De oorzaak is, dat de winnaars en verliezers in real time in een iets andere volgorde komen.
Daarom is de Z-SCORE zo belangrijk.
Deze zorgt voor een statistische basis, die meer kans biedt, dat de methode ook in het nu en de toekomst winstgevend is.
Een nadeel is, dat de belegger periodiek de moneymanagement techniek moet re-evalueren, als de omvang van het vermogen groeit (d.w.z opnieuw bepalen wat de grootte van 1 unit is).
