Beleggingsfondsen
Het aantal beleggingsfondsen is de laatste tien jaar bijzonder snel gestegen. Beleggingsfondsen kunnen gezien worden als een paraplu.
Een beleggingsfonds is gebaseerd op een onderliggende waarde en gaat daarmee op en neer. Deze onderliggende waarde kan van alles zijn.
Zo zijn er beleggingsfondsen op het gebied van de vastgoed, informatie technologie, houtsoorten, milieuprojecten, maar ook een bepaald obligatie of aandelenmandje.
Tevens is het mogelijk om via een beleggingsfonds te beleggen in een index of een samenvoeging van indexen.
Beleggingsfondsen zijn er in verschillende soorten. Zo zijn er beleggingsmaatschappijen in de vorm van een N.V. of B.V.
De aandelen zijn vrij verhandelbaar op de beurs, bij winst in het beheerd vermogen deelt de houder van een aandeel in het fonds mee.
Voorbeeld hiervan zijn de vele fondsen van het Robeco-concern
Open en gesloten beleggingsfondsen.
Door aankoop van een participatie (deelneming) deelt de belegger mee in de beleggingsresultaat.
Bij een open beleggingsfonds kunnen de participaties vrij worden verhandeld.
Een voorbeeld hiervan zijn IT Funds, ICT Funds, etc.
Bij een gesloten beleggingsfonds zijn de participaties op naam waardoor ze niet vrij verhandelbaar zijn.
Overdracht is alleen mogelijk aan bloed- en aanverwanten in de rechte lijn.
Toetreding in een gesloten beleggingsfonds gebeurt door middel van afgifte van participaties bij de beheerders van het beleggingsfonds.
De eerste twee vormen van beleggingsfondsen zijn beleggingen in de klassieke zin, dat wil zeggen dat de participaties net als gewone aandelen op de beurs verhandeld kunnen worden.
Daarnaast is tevens nog een zogenaamde effectenbeleggingsrekening in de girale vorm.
Dit is een beleggingsvorm die bij vrijwel elke grote bank voorkomt.
Het principe is heel eenvoudig, het is namelijk een gewone rekening courant bij deze bank.
Echter de tegoeden staan uit in beleggingsfondsen, die ten alle tijden vrij opvraagbaar zijn.
Wordt er geld van de rekening opgenomen of bijgestort dan is dat geen probleem.
De aandelen worden verkocht of juist aangekocht.
Het geld is overigens wel direct opvraagbaar.
Dit soort beleggingen bieden een aantal voordelen, waaronder: - korting op de afgifteprijs
- directe herbelegging van de inkomsten
- lage kosten terwijl de fondsen gewoon vrij verhandelbaar zijn.
- ideaal voor beleggen volgens de zogenaamde "averaging" technieken
Aandelen, obligaties, valuta’s, vastgoed e.d. zijn goed gespreid vertegenwoordigd in de beleggingsfondsen.
Het risico is in bijna alle gevallen niet hoog, waardoor de koerswinst en eventuele rente of dividend uitkeringen op een gemiddeld niveau liggen.
Toch zit er wel degelijk onderlinge verschillen in de hoogte van het rendement en daarmee natuurlijk ook het risico.
Dit zijn beleggingsfondsen die zich specificeren in een bepaalde sector van de economie.
De risico’s van dit soort beleggingen ligt bijzonder uiteen.
Een nadeel van het beleggen in dit soort fondsen is het gebrek van bescherming voor een koersval.
Indien u belegt in aandelen kunt u bijvoorbeeld middels PUT opties uw portefeuille beschermen. Dat is niet zondermeer mogelijk bij beleggingsfondsen.
Een soort apart zijn de beleggingsfondsen die een index proberen bij te houden. Er wordt dan wel gesproken van indexbeleggen.
Op zich niet moeilijk. Je koopt aandelen in de fondsen die de index bepalen, en in dezelfde weging. Maar je moet toch iets extras doen.
Bij het opmaken van een index wordt namelijk geen rekening gehouden met kosten, terwijl die er in de praktijk wel degelijk zijn.
Er moet dus iets meer gebeuren om in elk geval deze kosten weg te werken.
Overigens gaat een indexfonds natuurlijk net zo hard naar beneden als de index valt.
Er zijn ook nog allerlei gespecialiseerde beleggingsfondsen, de in vele vormen van effecten en afgeleide producten ( derivaten ) beleggen.
